Categorie: "Algemeen"

Ik weet het, het mag niet, maar zo nu en dan neem ik een kijkje bij The Pirate Bay, een plek waar regelmatig goede films ter download worden aangeboden. Gisteren stuitte ik op een titel die bekend klonk: 27 Days Later. Eh… Dat was toch niet het vervolg op 28 Days Later van Danny Boyle? Nee, het blijkt een zogenoemde fan edit te zijn van 28 Days Later. Dat wil zeggen: een ingekorte versie, gemaakt door liefhebbers van de film, die 'm echter zelf nog dachten te kunnen verbeteren. Door er een aantal scènes uit te verwijderen. Zoals de faneditor uitlegt:

Our movie is about 10 minutes short to the original theatrical release. We edited only the second half of the movie, when the survivors meet the soldiers and the original movie made that annoying twist to a social criticism movie losing most of his pace and atmosphere. Well, this edition does not. We made the movie that we wanted to watch over and over again, without missing anything, but especially without being annoyed at all. See for yourself.

En voor de zekerheid, mocht hij het ooit onder ogen komen, wordt regisseur Danny Boyle nog bedankt

'for making such a marvellous movie. We do admire your directing skills.' →

Via weblog films.blieb.nl terechtgekomen bij een interessant artikel op 8weekly, dat een terechte vraag stelt: 'Waar zijn de Aziatische films?'

Citaat:

De liefhebber is vandaag de dag voornamelijk aangewezen op filmfestivals en op de dvd-markt, en in het laatste geval vooral op import. Die wordt steeds toegankelijker en voordeliger, maar is nog altijd het domein van vindingrijke cinefielen. De cijfers liegen er niet om: het is nu negentien maanden geleden dat er hier een Japanse film in première ging, en de teller loopt nog steeds. Wij kregen een compleet vertekend beeld van de Koreaanse opmars, en krijgen slechts bij vlagen een indruk van de ontwikkelingen in China en Thailand.

→

'Films kun je tegenwoordig met de ogen dicht zien,' zegt regisseur Alfonso Cuaron (Children of Men) in een interview met slashfilm.com. 'Eerst heb je een verteller die je alles al vertelt, daarna doen de acteurs het nog een keer over, in dialogen die alles uitleggen.' Guillermo Del Toro (Pan's Labyrinth) valt hem bij. 'Je ziet nu in films veel personages die lange monologen over zichzelf houden, met een kop koffie in de hand. Het is hip en heel post-modern om schaamteloos over jezelf te praten, en alle geheimzinnigheid weg te halen.' Del Toro noemt The French Connection, The Godfather en Jaws als voorbeelden van klassieke films die het verhaal met beelden vertelden. Hij vindt ook dat films zich meer moeten onderscheiden van goed geschreven tv-series als Lost en 24. 'Je moet de vraag stellen wat een film een film maakt.' Stof tot nadenken. Zeker ook voor Nederlandse regisseurs, die vaak de neiging hebben alles in dialogen uit te leggen – vooral als het gaat om een boekverfilming. →

Programmeurs zijn vaak mensen op de achtergrond, die niet de publiciteit zoeken en voornamelijk aandacht krijgen als er met de programmering iets mis is. Bijzonder dus dat Leendert de Jong, programmeur van Filmhuis Den Haag, volgende week donderdag een hoge Franse onderscheiding krijgt: de Chevalier dans l’Ordre des Arts et des Lettres – voor mensen die, zoals het persbericht van Filmhuis Den Haag meldt, ‘zich op artistiek of literair gebied verdienstelijk gemaakt hebben voor uitstraling van de Franse kunsten en letteren in Frankrijk en in de wereld’. De Jong programmeert in Den Haag veel Franse films. Hij wijdde retrospectieven aan o.m. Jean-Luc Godard, Philippe Noiret en Claude Chabrol. Misschien zal zo’n onderscheiding anderen aansporen om ook weer eens meer Franse cinema in de Nederlandse filmhuizen en bioscopen te brengen. Anderen in Nederland die de onderscheiding kregen, zijn bijvoorbeeld Simon Field van het Rotterdams Filmfestival en recensent Hans Beerekamp. →

Via de blog van Filmmaker Magazine kwam ik op het spoor van een aantal recente videoclips van Sonic Youth, gemaakt door onder anderen Braden King en de Franse regisseuse Claire Denis (Nénette et Boni, Vendredi soir, L’intrus). Aardig om eens te zien hoe zulke filmmakers het medium van de videoclip benaderen. De resultaten zijn niet eens heel opmerkelijk, maar geijkte videoclip-clichés ontbreken wel. De clips van Do You Believe In Rapture? en Reena brengen een visuele ode aan de legendarische, onlangs gesloten New-Yorkse club CBGB’s. Claire Denis filmde de band voor de clip van Incinerate en maakte vier verschillende clips voor Jams Run Free. →

Eén bedenking die ik heb tegen making-ofs en andere kijkjes achter de schermen op dvd’s, is dat ze de mooie illusie van film verstoren. Als ik aan King Kong denk, zie ik nu een man voor me met allerlei draden aan zijn lichaam bevestigd, die de bewegingen maakt die via computerbewerkingen in de film te zien zijn als de bewegingen van de superaap. Gezien op de dvd. Via een interview met Pedro Almodóvar (links op de foto) en Penélope Cruz in Time, is nu weer zo’n weetje naar buiten gekomen dat je misschien eigenlijk niet had willen weten. Namelijk: dat Cruz in Almodóvars film Volver een prothese onder haar rokken draagt, omdat hij niet tevreden was met haar rondingen. Een nepkont, dus. Moet je dáár vanaf nu elke keer aan denken als je aan Volver denkt…
→

Op het Nederlands Film Festival 2007 zullen tien korte films te zien zijn die gemaakt zijn in opdracht van de NPS en een aantal subsidiefondsen. Ze zullen ook te zien zijn op internet en tv. Maar… die filmpjes zijn nog niet gemaakt. En er worden nog filmmakers gezocht, die een budget van 70.000 euro krijgen. De selectie vindt volgens het persbericht plaats ‘op basis van uitgeschreven scenario’s, waarbij narratieve films, die op een originele wijze het scenario verbeelden, de voorkeur hebben. Nadrukkelijk wordt ook gekeken naar filmische potentie van het scenario en de creativiteit en durf van de maker(s). Een regievisie is daarom een vereiste.’ Een tikkie merkwaardig is een andere voorwaarde: ‘Een aanvraag kan alleen door een ervaren producent worden ingediend.’ Affijn. Wie nog durft: aanmelden kan hier of hier. →

Vader komt na twaalf jaar afwezigheid weer thuis bij zijn vrouw en twee zoons, die daar verder geen verklaring over krijgen. De volgende dag neemt hij hen mee naar een afgelegen eiland. Eén van de twee zoons komt hard in botsing met zijn vader, wiens gezag hij na zo’n lange afwezigheid niet zomaar accepteert. Dat is het gegeven van The Return, vanavond vanaf even over middernacht te zien op Nederland 2. Erg mooi debuut van regisseur Andrej Zvjagintsev, die eerder commercials maakte. Voor deze film won hij op het filmfestival van Venetië, zeer terecht, de Gouden Leeuw. De jongen die de oudste zoon Andrej speelt, Vladimir Garin, is overigens niet lang na de opnamen van de film verdronken in het meer waar een groot deel van de film zich afspeelt; hij was er naartoe gegaan op vakantie. →

À bout de souffle, Blowup, North by Northwest of Reservoir Dogs?

Stem hier.
→

… bij arthouse.blog.nl! Wat kun je hier verwachten? Kort gezegd: nieuwtjes, berichten, recensies en wat dies meer zij over filmhuisfilms. Wat dat dan zijn? Simpel: de films die in filmhuizen te zien zijn. Of, minder simpel: films die niet voor de massa bedoeld zijn, dus geen grote Hollywoodproducties. Maar er zijn grensgevallen, zeker nu veel Hollywoodstudio’s een aparte afdeling hebben voor ‘independent’ films. En oudere Hollywoodfilms zo nu en dan in filmhuizen te zien zijn. Het is een gevoelsmatig onderscheid. Martin Scorsese vind ik een arthouse-regisseur, ook al maakt hij zo nu en dan grote Hollywoodfilms. Michael Mann niet, Quentin Tarantino wel, om maar een paar te noemen.

Wie de foto’s in de banner bovenaan de pagina herkent, weet ook wat een paar van mijn favoriete films zijn. En de foto hierboven komt uit mijn absolute favoriet van de afgelopen jaren.
This is it, Joel. It’s going to be gone soon.
- I know.
What do we do?
- Enjoy it.

→