Franse komedie wint in Tokio

Een rondje prijzen. Te beginnen in Tokio, waar de Franse komedie OSS 117: Le Caire nid d’espions (foto) van Michel Hazanavicius afgelopen zaterdag de verrassende winnaar was van de Grote Prijs op het Tokyo International Film Festival. De Amerikaanse film Little Miss Sunshine, die sinds afgelopen week in Nederland draait, won de prijs voor beste regisseur en de publieksprijs, terwijl hoofdrolspeelster Abigail Breslin tot beste actrice werd uitgeroepen. Lu Yue kreeg de Speciale Juryprijs voor Thirteen Princess Trees, de beste Aziatische film was volgens de jury After This Our Exile van Patrick Tam.
→

En dan zijn er nog films als Zwartboek

Paul Verhoevens Zwartboek draait op het London Film Festival, als Black Book. Namens The Times Online ging Kira-Anne Pelica naar de film kijken. Ze was niet onder de indruk. ‘There are films that win your heart, capture your imagination and engage your spirit. And then there are films like Black Book.’ En dat is nog maar het begin. →

IJzeren Hollandse Nieuwe in Leiden

In Leiden zijn op het Leids Film Festival zaterdag de IJzeren Haringen uitgereikt, meldt het Leidsch Dagblad. De publieksprijs voor het beste korte drama ging naar Een ingewikkeld verhaal, eenvoudig verteld van Jaap van Heusden. De juryprijs ging naar Vincent van Zelm, voor zijn film Hardcore – over een jongen die mensen wil troosten met zijn muziek, maar niet begrepen wordt door zijn omgeving. Beste Leidse film was volgens het publiek Talent van Miquel Gonzalez en Casper van der Kaay. Er waren verder IJzeren Haringen voor Chok Wan Man (Warped, animatie) en Broersen & Lukakcs (Prime Time Paradise, experimenteel). →

Welkom…

… bij arthouse.blog.nl! Wat kun je hier verwachten? Kort gezegd: nieuwtjes, berichten, recensies en wat dies meer zij over filmhuisfilms. Wat dat dan zijn? Simpel: de films die in filmhuizen te zien zijn. Of, minder simpel: films die niet voor de massa bedoeld zijn, dus geen grote Hollywoodproducties. Maar er zijn grensgevallen, zeker nu veel Hollywoodstudio’s een aparte afdeling hebben voor ‘independent’ films. En oudere Hollywoodfilms zo nu en dan in filmhuizen te zien zijn. Het is een gevoelsmatig onderscheid. Martin Scorsese vind ik een arthouse-regisseur, ook al maakt hij zo nu en dan grote Hollywoodfilms. Michael Mann niet, Quentin Tarantino wel, om maar een paar te noemen.

Wie de foto’s in de banner bovenaan de pagina herkent, weet ook wat een paar van mijn favoriete films zijn. En de foto hierboven komt uit mijn absolute favoriet van de afgelopen jaren.
This is it, Joel. It’s going to be gone soon.
- I know.
What do we do?
- Enjoy it.

→

Op de set van Gondry’s nieuwste


De nieuwe film van regisseur Michel Gondry, The Science of Sleep, moet hier nog in de bioscoop komen, maar Gondry is al bezig met zijn volgende. Het gegeven van Be Kind Rewind is in elk geval veelbelovend. Het gaat over een man (gespeeld door Jack Black) die een sterke magnetische lading oploopt doordat hij naast een electriciteitscentrale woont. Daardoor wist hij per ongeluk de videobanden in de videotheek waar een vriend van hem (Mos Def) werkt. Speciaal voor één van de trouwste klanten van de videotheek, een oudere vrouw met beginnende dementie, maken ze hun eigen versies van bekende films als Back to the Future, Robocop, The Lion King en Ghostbusters. Hierboven zie je een foto van de set van Be Kind Rewind. →

Tv-tip: Gegen die Wand


De beste film van 2004 was het natuurlijk niet, dat was Eternal Sunshine of the Spotless Mind, maar Gegen die Wand was in 2004 wel de favoriete film van de Nederlandse filmcritici. En ook nog eens de beste Europese film van het jaar volgens de European Film Academy. De zegetocht begon op het filmfestival van Berlijn, waar Gegen die Wand in februari 2004 de Gouden Beer won. Voor wie ‘m nog niet gezien heeft: kijken dus, vanavond, op Arte (vlak na middernacht). →

Dvd-tip: Whisky

Elke ochtend treft Jacobo Köller zijn assistente Marta bij zijn kousenfabriek, waar hij de rolluiken omhoog rolt, de machine aan zet en even later een kop thee van Marta krijgt. Aan het eind van de dag groet Marta haar collega’s met ‘tot morgen, als God het wil’. De Uruguayaanse regisseurs Juan Pablo Rebella en Pablo Stoll laten de terugkerende taferelen in hun film Whisky – onlangs verschenen op dvd – vaak genoeg zien om de sleur van beider levens voelbaar te maken. Het lijkt nog jaren zo te kunnen doorgaan. Tot er op een dag iets gebeurt dat alles verandert.

→

Wat is de beste oorlogsfilm?

Het blad FilmValley komt binnenkort met een top 50 van beste oorlogsfilms, naar aanleiding van Clint Eastwoods Flags of Our Fathers. Daarom deed de redactie een oproep, om uit een waslijst van 108 titels maximaal twintig favorieten te kiezen. Zo kwam ik er nog eens achter dat ik niet bepaald een liefhebber van het genre ben. Ik heb maar een handvol van de 108 titels gezien (zelfs krakers als Saving Private Ryan en Schindler’s List heb ik gemist). En mijn favoriet, Streamers van Robert Altman, staat er helaas niet tussen. En omdat alleen speelfilms in de lijst staan, ontbreekt Shoah van Claude Lanzmann ook – in elk geval één van de beste films óver oorlog. Dus maar geen lijstje opgestuurd naar FilmValley. →

Scorsese: geef me nou een Oscar

De satirische website The Onion bespreekt de nieuwe film van Martin Scorsese, The Entitled. Een film waarin de camera drie uur lang gericht is op Scorsese, die uitvoerig uitlegt waarom hij nu eindelijk wel eens een Oscar mag krijgen. Erg grappig, zoals (bijna) altijd bij The Onion. Lees maar eens de beschrijving van een fragment uit The Entitled (De Rechthebbende):

"You want feel-good and heartwarming, right?" Scorsese said. "I can do that. Or I can do casual violence with no strings attached. You know I can. What else you want? Kung-fu wire-work? Mentally disabled guy? Boring Robert Redford-style fishing movie? Just tell me what to do, I’ll do it. Done. End of story. Give me my Oscar and I’m out of here. Poof." →