'Doe je ogen dicht en vertel me wat je ziet.' Met die woorden begint A Hole in My Heart van Lukas Moodysson, deze week op dvd verschenen (distributie: De Filmfreak). Wat volgt is een stroom scènes, beelden, geluiden, die samen een ontregelende, soms nare, soms grappige, soms ontroerende film vormen die totaal anders is dan Moodyssons eerdere succesfilms: Fucking Amal, Together en Lilja 4-ever. Die woorden, waarmee de film ook eindigt, mogen als waarschuwing gelden voor de kijker: verwacht een film waarin dromen, hallucinaties, fantasieën een grote rol spelen.
In A Hole in My Heart zien we vier mensen in een appartement: twee mannen, een vrouw en een tienerjongen – de zoon van één van de twee mannen. Die zoon sluit zich meestal op in zijn slaapkamer, om zich af te sluiten van wat in de flat gebeurt. De andere drie nemen een amateurpornofilm op. Ze worden gefilmd alsof ze in een Big Brother-huis zitten – dat programma was volgens Moodysson één van de inspiratiebronnen voor de film.
Een aangename film is het zeker niet. Maar het talent van Moodysson blijkt uit de strakke montage en de manier waarop hij pijnlijke en walgelijke momenten kan afwisselen met grappige en tedere.
De dvd bevat een kijkje op de set – een benauwd appartement – dat veel boeiender is dan zulke kijkjes op filmsets meestal zijn. We zien hoe de acteurs op de bank gaan zitten, en Moodysson zegt dat ze maar moeten beginnen met de scène. 'Doe maar waar je zin in hebt.'
Maar de acteurs willen meer regie. Ze willen weten wat ze dan moeten doen, moeten zeggen. Ze willen een script, dat er niet is. Moodysson: 'Ik wil dat de film er uit ziet als een documentaire. Wij filmen, en jullie moeten jezelf zijn. Je moet jezelf niet als acteurs zien. Als je gaat acteren, wordt het saai.'
Eén van de acteurs zegt dat het voelt alsof de regisseur hen naar de zee heeft geleid, en vervolgens zegt dat er niemand is die stuurt. 'We varen maar wat rond, en gaan kapseizen als je niet oppast.'
De discussie wordt heftiger en heftiger. Moodysson zegt dat hij een film wil maken waarin niet zo veel gebeurt, omdat er in het echte leven vaak ook niet zo veel gebeurt. 'Je hebt geen idee van waar je mee bezig bent,' zegt één van de acteurs daarop. Aan het eind loopt Moodysson kwaad weg. Een verwarde man met een pet op die mensen lastig valt, zoals de achtergebleven acteurs hem noemen. Maar ook iemand die buiten de gebaande paden treedt, en dat valt alleen maar te prijzen.
Lees ook:Moodysson maakt weer publieksfilm
Lees ook:‘Cinema moet weer visueel verhaal vertellen’
Lees ook:Tv-tip: Paradise Now (Hany Abu-Assad, 2005)
Lees ook:Happy-Go-Lucky: zo kan het ook
Lees ook:Tv-tip: Gerry (Gus Van Sant, 2002)