… is een vak, schrijft Ab Zagt in het AD, naar aanleiding van het Rotterdams filmfestival. Toevallig overkwam het mij in Rotterdam gisteren, bij de Chinese film Betelnut (foto); het was al niet zo fijn dat de film, vanwege het ontbreken van een goede filmkopie, vanaf dvd moest worden geprojecteerd, maar zo te zien was het
een versie die nog niet helemaal af was (de geluidsmix was bijvoorbeeld duidelijk niet goed). Waar bij kwam dat de beelden van zich vervelende jongeren op het platteland vrij snel gingen vervelen. De doorslag gaf een sms waarin ik las dat mijn dochtertje koorts had: dat gaf mijn aandacht voor de film de nekslag. Moven dus.
Natuurlijk verkeer ik, net als Ab Zagt, in de gelukkige omstandigheid dat ik niet voor de entree hoef te betalen. Zagt: 'Mijn ticket to heaven stelt mij in staat om risico’s te nemen op het festival en obscure films te bekijken die daarna nooit meer beschikbaar komen. Vaak loopt het op een teleurstelling uit. De vraag is dan: wanneer loop ik weg?'
Niet te snel, wat mij betreft, want sommige films hebben nu eenmaal tijd nodig. Maar zo op de helft moet het toch wel de moeite waard zijn geworden. 'Deze er-gebeurt-niets-film is springlevend', schrijft het filmfestival. Misschien is het mijn genre niet helemaal, de er-gebeurt-niets-film.
Lees ook:TV-tip: Yvette
Lees ook:Trailer: I Don’t Want To Sleep Alone
Lees ook:Tweede editie Shoot Me gaat loos
Lees ook:Trailer: The Science of Sleep
Lees ook:Producent vindt nieuwe Lynch te lang
Ik ben maar 1 x weggelopen uit de bioscoop, bij Deep Throat, allesbehalve een er-gebeurt-nietsfilm. Van dat laatste genre lust ik in principe wel pap (mijn favoriete rolprent aller tijden was lange tijd Im Lauf Der Zeit, toch wel de ultieme er-gebeurt-nietsfilm), maar er zijn grenzen. Een IFFR-wereldfilm uit lang vervlogen tijden, waarin louter op kamelen heen en weer gedraafd werd in de eindeloze woestijn, was ook mij te machtig. En om bij het onderwerp te blijven: nadat een tijd lang elke nieuwe Chinese film de vorige overtrof in sadistisch ultrageweld, besloot ik tot een boycot waar ik pas sinds enkele jaren zo nu en dan weer tegen zondig. Dan heb ik toch liever dat er helemaal niets gebeurt.
De ene er-gebeurt-nietsfilm is de andere niet, dat is wel zo.